حالا که دوستان می خواهند اصل ماجرا را بدانند برایشان می گویم که سیاه ترین سال تحصیلی دانشکده ارتباطات در راه است و از امسال آغاز می شود. دکتر نمک دوست که دیگر به دانشکده بازنمی گردد. دکتر بدیعی که به امریکا رفته و دیگر بازنمی گردد و به نوعی بازنشسته شده است. برخی اخبار هم حاکی از آن است که دکتر معتمدنژاد آخر سال تحصیلی امسال بازنشسته می شود و همچنین دکتر فرقانی ریاست دانشکده هم آخرین روزهای تصدی خود را طی می کند و امید به انتخاب مجدد او نیست. همچنين مطمئنا با رفتن برخي از اعضاي هيات علمي و مشكل آفريدن براي برخي ديگر پروژه پمپاژ استادان آغاز مي شود. البته اكنون روزنامه‌نگاران و جامعه روزنامه‌نگاري ايران به پيامدهاي اين واقعه نمي‌نگرد و متوجه آن نخواهد بود، بلكه در سال هاي آتي است كه روزنامه نگاري و علم ارتباطات با كم شدن بار علمي آن به مرگ نزديك مي شود و آنان يعني مدعيان روزنامه‌نگاري ايران تهي شدن اين دانشكده را مي‌بينند و به تماشاي خاكستر آن مي‌نشينند. باز هم مي‌گويم اساتيد ارتباطات تماشا نكنند دست به كار شوند. لااقل جلساتي را با هم برگزار كنند و به نتيجه هاي عملي برسند. آن نتايج را به ما دانشجويان اعلام كنند و مطمئن باشند كه ما همراه آنانيم. نوشدارو را بسازيد تا اينكه سهراب به دست ناپدري‌ها كشته نشود، چونكه رستمي نيست. هنوز اميد بسيار است...